រៀនស្វែងរកឧបសគ្គ មិនមែនរៀនគេចឧបសគ្គទេ

មានរឿងនិទានមួយបានរៀបរាប់ថា៖ កាលពីយូរលង់ណាស់មកហើយមានឈ្មួញម្នាក់បានធ្វើដំណើររកស៊ីផ្លូវឆ្ងាយជាញឹកញាប់។ នៅថ្ងៃមួយគាត់បានចាប់អារម្មណ៍ថា នៅតាមផ្លូវដែលគាត់ធ្វើដំណើរទៅមកជាញឹកញយ មានថ្មមួយដុំធំនៅពាំងផ្លូវ ហើយមិនឃើញមាននរណាមានចិត្តយកដុំនោះចេញពីផ្លូវទេ។ នៅពេលដែលគាត់មកដល់កន្លែងដុំថ្មនោះ គាត់មិនបន្តដំណើរទៅមុខទៀតឡើយ។ គាត់បានទៅសំងំលាក់ខ្លួនចាំលបមើលថាតើនឹងមានអ្នកដំណើរណាម្នាក់រុញដុំថ្មនេះចេញពីផ្លូវដែរឬទេ។ មនុស្សធ្វើដំណើរមួយក្រុមទៅ

(រូបតំណាង)

មួយក្រុមមកជាងកន្លះថ្ងៃគ្មាននរណាម្នាក់ខ្វល់ខ្វាយរឿងដុំថ្មនោះទេ។ ពួកគេទាំងនោះសុខចិត្តដើរវាងដុំថ្មនេះ ដោយពួកគេគិតថាដុំថ្មនេះប្រាដកជាធំ និងធ្ងន់ណាស់ ពុំនោះទេប្រហែលជាមានគេលើកវាចេញពីផ្លូវយូរណាស់បាត់ហើយ។ ព្រះអាទិត្យទន់ទេររៀបអស្តង្គត អ្នកឃ្វាលពពែម្នាក់បានមកដល់ទីនោះ។ ដោយបារម្ភខ្លាចពពែគាត់ពិបាកដើរវាងដុំថ្មនេះ គាត់បានយកឈើវែងមួយដើម និងថ្មមួយដុំតូចធ្វើជាកំណល់ បន្ទាប់មកប្រឹងគាស់ដុំថ្មមួយដុំធំនោះរហូតចេញឆ្ងាយពីផ្លូវ។ ក្រោយពេលរំកិលថ្មនោះចេញ អ្នកឃ្វាលពពែបានក្រឡេកឃើញក្បឿងមួយដែលពេញដោយកាក់មាសនៅពីក្រោមថ្មនោះ។ ក្រោយប្រទះរឿងនេះ ឈ្មួញរកស៊ីផ្លូវឆ្ងាយនោះ ក៏បានធ្វើដំណើរកាត់ផ្លូវដែលគ្មានដុំថ្មពាំងដូចមុនដោយលួចញញឹមតិចៗផង។

(រូបតំណាង)

នៅពេលយើងជួបបញ្ហាម្តង យើងត្រូវវាយកម្ទេចវាម្ដង។ យើងយកឈ្នះឧបសគ្គមួយបាន យើងរឹតតែមានកម្លាំងថែមឡើងម្តង។

សូមតាមដានអានចំណុចបន្តទៀតដែលទាក់ទងនឹងចំណេះដឹងថ្មីៗ សូមអរគុណ។

អត្ថបទដោយ Read Together