ជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត គឺពិបាកដោះស្រាយបំផុតដោយខ្លួនឯង។ ដូចនេះ អ្នកគួរស្វែងរកការគាំទ្រ និងអ្នកដទៃដើម្បីគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ដែលកើតមានឡើងជាមួយនឹងជំងឺផ្លូវចិត្តមួយនេះឲ្យបានប្រសើរ។

១.កុំធ្វើដូចអ្វីគ្រប់យ៉ាងធម្មតា

អ្នកមានជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត មានបញ្ហាដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយ ហើយពួកគេព្យាយាមធ្វើសកម្មភាពដូចអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនៅធម្មតា នឹងមិនមានអ្វីកើតឡើង។ អ្នកប្រហែលជាជឿថា ការធ្វើពុតដូចគ្មានអ្វីខុស គឺជារឿងត្រឹមត្រូវដែលត្រូវធ្វើ។

២.កុំព្យាយាមព្យាបាលដោយគ្មានការយល់ស្រប

ពួកគេពិតជាទទួលរងពីបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរដែលទាមទារការព្យាបាលខ្លាំងណាស់ តែកុំបង្ខំ។ ពួកគេត្រូវការជំនួយពីអ្នកឯកទេស ឬគ្រូពេទ្យជំនាញ ដើម្បីទទួលបានភាពប្រសើរឡើង ហើយពួកគេក៏ត្រូវការសេចក្ដីស្រលាញ់ និងការគាំទ្រផងដែរ។

៣.ផ្ដល់ការគាំទ្រពេលដែលពួកគេត្រូវការ

ពួកគេប្រហែលជាពិបាករកជំនួយនៅពេលណាដែលពួកគេត្រូវការ។ ដូច្នេះអ្នកគួរតែផ្ដល់ការគាំទ្រដល់គ្រប់ពេល។ លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Gail Saltz ជាអ្នកចិត្តសាស្ត្រអាមេរិកបានចង្អុលបង្ហាញថា អ្នកអាចនិយាយជាមួយមនុស្សដែលមានអារម្មណ៍ក្រៀមក្រំដោយមិនដឹងពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេ។ អ្នកគួរតែមានការគាំទ្រ ពីព្រោះវាអាចធ្វើឲ្យមានភាពងាយស្រួលសម្រាប់ពួកគេ និងបង្កើនអារម្មណ៍ថាបានស្ដាប់ និងការផ្ដល់យោបល់។

៤.ធ្វើឲ្យអារម្មណ៍ពួកគេមានសុពលភាព

ទោះបីជាអារម្មណ៍របស់អ្នកកើតជំងឺផ្លូវចិត្តមិនសមហេតុផលក៏ដោយ សូមឲ្យពួកគេដឹងថា អ្នកយល់ពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេ។ ធ្វើឲ្យអ្នកទាំងនោះមានអារម្មណ៍ថាមានសុភមង្គល និងអនុញ្ញាតឲ្យគេដឹងថា ពួកគេមិនចាំបាច់មានអារម្មណ៍មិនល្អខ្លួនឯងឡើយ។

៥.ឲ្យគេនិយាយពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេចេញមក

អនុញ្ញាតឲ្យអ្នកទាំងនោះនិយាយអំពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេ សូម្បីតែអារម្មណ៍របស់អ្នកជំងឺមានភាពអយុត្តិធម៌ និងអវិជ្ជមានក៏ដោយ។

អ្នកជំនាញផ្នែកវិកលវិទ្យា Michael Simpson បានពន្យល់ថាអ្នកមិនគួរជៀសវាងពីពួកគេទេ ព្រោះគិតថាគ្មានអ្វីទៅពន្យល់ណែនាំឲ្យបានប្រសើរឡើង។ ពេលខ្លះការនៅជាមួយសមាជិកគ្រួសារ ឬមិត្តភ័ក្ដិដែលបាក់ទឹកចិត្តគឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ។

៦.លើកទឹកចិត្តឲ្យពួកគេចេញទៅក្រៅជាមួយអ្នក

សមាជិកគ្រួសារ ឬមិត្តភ័ក្ដិមានជំងឺនេះ ប្រហែលជាចង់ស្នាក់នៅផ្ទះ ហើយដេកលើគ្រែគ្រប់ពេលវេលា។ ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យចេញទៅក្រៅជាមួយអ្នក។ ពួកគេនឹងមានអារម្មណ៍ល្អដែលអ្នកនៅតែចង់ចេញទៅក្រៅជាមួយ សូម្បីតែខ្លួនមានជំងឺបាក់ទឹកចិត្តក៏ដោយ។

៧.ធ្វើជាប្រភពនៃភាពវិជ្ជមានដែលពួកគេអាចទាក់ទងបានគ្រប់ពេល

អ្នកគួរតែជាប្រភពនៃភាពវិជ្ជមានដែលពួកគេអាចទាក់ទងបាននៅពេលដែលពួកគេត្រូវការការជួយ។ ប៉ុន្តែជៀសវាងកុំឲ្យអ្នកទាំងនោះគេងលង់លក់ទៅក្នុងភាពវិជ្ជមានដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ព្រោះវាអាចនឹងមានផលប៉ះពាល់ ហើយធ្វើឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍កាន់តែអាក្រក់។

៨.ថែរក្សាខ្លួនគេដោយកំណត់ព្រំដែន

ថ្វីបើអ្នកខំអស់ពីសមត្ថភាព ដើម្បីជួយដល់ពួកគេនូវអ្វីដែលពួកគេត្រូវការ ហើយអ្នកក៏គួរតែយកចិត្តទុកដាក់លើខ្លួនឯងឲ្យបានល្អផងដែរ។ ព្រោះបែបនេះទើបអ្នកអាចមានលទ្ធភាពជួយគេបន្តទៀត៕